Zatapianie silników jest jedną z szeroko stosowanych technologii motoryzacyjnych. W przypadku uderzenia przy dużej prędkości twardy silnik staje się „bronią”. Zapadnięte wsporniki korpusu silnika zaprojektowano tak, aby zapobiec wtargnięciu silnika do kabiny w przypadku zderzenia czołowego, zapewniając w ten sposób większą przestrzeń mieszkalną dla kierowcy i pasażera.
W przypadku uderzenia samochodu od przodu, zamontowany z przodu silnik łatwo zostaje zmuszony do cofnięcia się, czyli wciśnięcia w kabinę, przez co przestrzeń mieszkalna w samochodzie zmniejsza się, powodując obrażenia kierowcy i pasażera. Aby zapobiec przesuwaniu się silnika w kierunku kabiny, projektanci samochodów zaprojektowali tonącą „pułapkę” na silnik. Gdyby samochód został uderzony od przodu, mocowanie silnika przesunęłoby się w dół, zamiast bezpośrednio w stronę kierowcy i pasażera.
Warto podkreślić następujące punkty:
1. Technologia zatapiania silnika jest bardzo zaawansowaną technologią i samochody dostępne na rynku są zasadniczo wyposażone w tę funkcję;
2, tonięcie silnika, a nie opadanie silnika, odnosi się do wspornika korpusu silnika połączonego z tonięciem całego silnika, nie możemy tego źle zrozumieć;
3. Tzw. zatonięcie nie oznacza upadku silnika na ziemię, ale tego, że w momencie kolizji wspornik silnika opada o kilka centymetrów i podwozie go zatyka, aby zapobiec uderzeniu silnika w kokpit;
4, osiadanie pod wpływem grawitacji lub siły uderzenia? Jak wspomniano powyżej, zatonięcie to całkowite zatonięcie podpory, którą kieruje orbita. W przypadku kolizji podpórka odchyla się w dół w kierunku wskazanym w tej instrukcji (pamiętaj, że przechyla się, a nie spada), opada o kilka centymetrów i powoduje unieruchomienie podwozia. Dlatego zatonięcie zależy od siły uderzenia, a nie od grawitacji Ziemi. Nie ma czasu, żeby grawitacja zadziałała
