Przód pojazdu przyjmuje siłę uderzenia, która jest rozkładana przez przedni zderzak na pochłaniacze energii po obu stronach, a następnie przenoszona na lewą i prawą przednią szynę, a następnie na resztę konstrukcji nadwozia.
Siła uderzenia oddziałuje na tył pojazdu, a następnie jest przenoszona przez tylny zderzak do pochłaniaczy energii po obu stronach, do lewej i prawej tylnej szyny, a następnie do innych elementów nadwozia.
Zderzaki o niskiej wytrzymałości radzą sobie z uderzeniem, natomiast zderzaki o wysokiej wytrzymałości odpowiadają za przenoszenie, rozpraszanie i amortyzowanie siły, a następnie przenoszenie jej na inne struktury nadwozia, a następnie opierają się na wytrzymałości struktury nadwozia, aby wytrzymać uderzenie.
Ameryka nie uważa zderzaka za konfigurację bezpieczeństwa: IIHS w Ameryce nie uważa zderzaka za konfigurację bezpieczeństwa, ale za dodatek do zmniejszenia strat w przypadku kolizji przy niskiej prędkości. Dlatego testowanie zderzaka opiera się również na koncepcji zmniejszenia strat i kosztów konserwacji. Istnieją cztery rodzaje testów zderzeniowych zderzaka IIHS, a mianowicie testy zderzeń czołowych z przodu i z tyłu (prędkość 10 km/h) oraz testy zderzeń bocznych z przodu i z tyłu (prędkość 5 km/h).
